بازی محلی مایه (تیله)

به گویش روستای ما تیرَه گال(سده)

در گذشته، بازی‌های محلی فراوانی، در بین مردم، خصوصاً کودکان، رواج داشته‌است. بازی‌هایی، که

عموماً، با گذشت زمان و به مرور، به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

این بازی‌های قدیمی، اصولاً تفریحات سالم و در عین حال هیجان‌انگیزی را برای کودکان فراهم می‌کرده‌اند. یکی از این بازی‌های جالب و جذاب، که بسیار هم رونق داشته‌است، بازی مایه (تیله) است.

در ادامه، شرحی مختصر، از این بازی محلی لارستان، را با هم می‌خوانیم.

وسیله‌ی بازی: مایه‌ی سنگی یا شیشه‌ای(تیله)

شرح بازی: در بازی فوق، از گلوله‌ای، که گاهی شیشه‌ای و گاهی سنگی بود، که به آن مایه یا تیله می‌گفتند، و 5 گودال  گودال کوچک، به اندازه‌ی یک نعلبکی، در امتداد هم و به فاصله‌ی معین حفر می‌کردند، که گودال اول شوش، گودال دوم، تیرباز، گودال سوم، دم‌باز، گودال چهارم، سین‌باز و گودال پنجم، غار نامیده می‌شد.

اختیار غار پنجم از همه بیشتر بود. هر بازیکن، مایه‌ی خود را، لب گود، قرار می‌داد و شخص شروع کننده، با ضربه زدن به مایه‌ی خود، سعی می‌کرد، مایه‌ی دیگران را هدف بگیرد. اگر تیله‌ی دیگر بازیکنان، در چاله می‌افتاد، آن خانه(چاله)، از آنِ شخص شروع کننده می‌شد. ولی اگر مایه‌ی او، بدون برخورد با مایه‌ی بازیکنی، به درون چاله می‌رفت، آن را بیرون آورده و از محلی نزدیک‌تر، مایه‌ی بازیکن دیگر را می‌زد و آن را در چاله می‌انداخت، تا مایه‌ی آخر، که در چاله جا می‌گرفت و آن شخص برنده می‌شد.

اما اگر در ضربه‌ی اول، مایه‌ی فرد شروع کننده، منحرف می‌شد، نفر دوم، بازی را شروع می‌کرد و تا زمانی که مایه، باز منحرف شود، یا تمام خانه‌ها را بگیرد، بازی ادامه می‌یافت. در آخر، شخص برنده، جایزه‌ای از طرف دیگر بازیکنان دریافت می‌کرد. این جایزه، عبارت بود از پوست شکلات یا شکلات یا درب شیشه‌ی نوشابه !!!

این بازی، در تابستان‌ها بیشتر انجام می‌شد.

*منبع: بنیاد بازشناسی لارستان کهن