چشمانت را که می گشایی آن چه کام جانت را نوازش می کند بویی است جادویی که از سبد ِپشی(تواندون) زیر ننویت به مشام می رسد..با این بو قد می کشی و هرگاه باران بر سر زمین دست نوازش میکشد و اچمستان به بهار لبخند می زند بوی سرمست کننده اش از دامنه های کوه تا حیاط خانه را در می نوردد..آویشن گیاه مقدسی است در آیین باستانی ایران..از این رو خوشدلانه بر سر سفره تندرستی ما می نشیند و گاه برای پیشگیری از بیماری و گاه برای درمان به ما لبخند می زند...
بیایید این داروی مقدس و خواص آن را بیشتر بشناسیم:
خواص آویشن کوهی :
۱- اسانس آویشن کوهی ضد عفونی کننده و خلط آور می باشد.
۲- از آویشن کوهی در درمان کم اشتهائیی، سوء هاضمهاسهال و ناراحتی صفراوی استفاده می کنند.
۳- برای رفع خستگی عصبی ، ضعف عمومی بدن، وبیماریهای جنسی می توان از دمکرده یک قاشق از آویشن در هر فنجان آب مرود استفاده قرارداد.
۴- آویشن کوهی محرک، کمک کننده به هضم غذا، تسکین دهنده رماتیسم ، مدر، تنظیم کننده عادت ماهانه ودافع کرم بوده و از این خوراکی در درمان سرگیجه ، سرفه، گلودرد، آسم،سوءهاضمه، اسهال و اضطراب استفاده می شود .
۵- برای درمان ترشحات سفید رحم، زخم واژن و دهانه رحم ۵۰ گرم از آویشن را درچهار لیوان آب جوشانده و بعد آن را از صافی گذرانده و بوسیله پوار بد رون واژن تزریق نمائید.
۶- به منظور درمان بیماریهای مثانه، تکرار ادرار و همچنین سوزش ادرار می توانید ۲ قاشق مرباخوری از پودر آویشن را در یک استکان آب جوش دم کرده و در صورت عدم مبتلا به دیابت آن را باشکر شیرین نموده و سپس میل نمائید. ( این دستور را هر روز در ۳ نوبت انجام دهید.)
۷- برای التیام زخم ها از کمپرس آویشن جوشیده شده استفاده نمائید.
۸- بر ای رفع آفت دهان بمقدار یک قثاشق غذاخوری از آویشن کوهی را در نیم لیوان آب جوشانده وچند مرتبه در دهان نگه دارید تا اثر آن را مشاهده کنید.
۹- دم کرده تند وخوشبوی آویشن بعلاوه اکلیل کوهی در ۴ لیوان آب برای پوست بسیار مفید و شاداب کننده است، این دمکرده را بلافاصله پس از دم کشیدن باید مصرف نمود.
۱۰- برای جلوگیری از ریزش موها وتقویت آن در حدود ۱۵ الی ۲۵ گرم از آویشن را در یک لیتر آب جوشانده و به صورت یک روز در میان بر روی موها می مالند.
*** توجه:
الف: آویشن کوهی مثل آویشن شیراز ی دارای عطر خوبی و از آن برای معطر کردن گوشت چرخ کرده و گوشت شکار به کار میرود.
ب: این آویشن یک داروی عمومی است وبرای مصرف درمانی سرشاخه های آن را در اوایل گل دهی (تیرومرداد) در وسط روز جمع آوری کرده و در سایه یا بطور دسته ای در محلی که هوا کوران داشته باشد ، آویزان می کنند تا وقتی که گیاه خشک شد و بعد به مصرف می رسانند. ابن گیاه معطر بوده وطعم تلخی دارد، گیاه خشک شده حاوی ۴/. درصد اسانس روغنی و عصاره های تلخ و ۸ درصد تانن می باشند.
مضرات آویشن کوهی:
۱- زنان حامله مجاز به مصرف این خوراکی نمیباشند. زیرا آویشن برای خانم های آبستن زیان آور بوده و موجب خروج جنین می شود، همچنین آویشن شیرازی در برخی افراد موجب کم اشتهائی و ضعف نیروی جنسی شده و برای اشخاص مبتلا به آلبومینوری نیز مضر می باشد.
۲- افر اط در مصرف آویشن موجب بروز آلبومین در ادرار می گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر