اضافه بار زندگی....

کلکلاتی و زخم روزگار...

سلام اچمستان، مَوِست یَک مثـَل اچُمنی به گویش خنجی تزبر بنویسم.

-چُد روزی کبل یک جَی هُدم. یک مهمونی شونسه رسیس اله در نظر بگلی دم در ویسِت، یه کِسَهِ ی هم مهمو شه دَس باره چَلخُمه و مهلوم هم نی چه شه هَه .صاحب خونه هم دم در وَیسَدِه ندونسِی اسِی که من اسِی هی شونورده یا مُن خوشونِه. اوندت داخل وَ کِسَه هم پَنَهی شونه او نشی شسِست،ما موندونست حکمت کِسَه ی چلخُمه وابدنو چیه. تا انکه چدت وُ کِسَه ول بو ،شودونست که سوخاتیه او مُن صاحب خونه اُو اسی چَش روشنی شونَورده. اله کری مونبا چه شه هُد که رسوایی بشته بار نتارُم- خب باات خب ننت خوب ان چه رسمیه که بعضیا شوهَه؟. اگه چی سوخاتی تونی ببری خونَی کسی تی بسته یا کِسَی ولمی وینسی ،کاخذ کادو هم ولم شدور کنی یا اگه توندور نکه ته اندو هم نه ولمه، دم دِر هم که رسیسی هاتی دست صاحب خونه ته بعد از مدتیدو گله هم شِنکنی که چی موده تشکری اوشنکه-اگه من موکع نو شدست تی هم تشکر تون اَکو هم جهوتَیه-خب به نظر خوتو ان کرو درسته که سوخاتنی ببری پنهی وینسی کایم آکنی؟مه ما اَچُمنیا چـِمو کـُمتکَر باکنیدویه؟ یک وهیلَی اَبه بهته کز ان بم.

-بعد از مدتی اوندم خارج ،چدم دیدن یکی از کومیامو .مرد کاملی وختی موهست برم وا دُر یک پاکت نامَه ای شه کف نُکـُش بارُد مِنَم چَلخُمَه .مو فکر اومکه اشخالِه ، ولی نه ،شون کف نُک ما نَه ، بعععله اومدونست چی شه هه مُن ما اِه ،اوندم وادُر واز موناکه مودی یک چـِوِی پول شه هه، ینی تی چَشُم سیه بو ، خو مردک مه مو گداهُم؟ تهست چی موناته هم ابو اولا یک چی هوسیه بگ هرچی کیمت اوشهد. یک چی که بدرد آدُم شَخـَه یا یک چی که ارزش معنوی اوشهد.نهایتش تهست پول موناته هم، خیلی مودبانه ابو همندی موندست ته و بگه ،مَـیس یک چی تِسه هوسیم وخت نِبو یا اومیانس چه تسه هوسیم انم از ما کبول بکو اختیار دست خوت.کسد جسارت هم اومنی.

- یک مُشتی ملت هم موهسته فکت نشنفت یکی از خارج چدی وا ده. یه پـِلَ ی پُر اَت او اَشخال اسی بَچُش ،ننش،زنش خِر ملت اکنت. اصلا انگار حالی شونی که سی کیلو بشته یبه ببره، او بلکه اون رزگار سوتَی هم که پَلَدُمِه دهوشه چی اسی زنه او بچش شهی بورده ،اصلا ملاحظه ی مردم شونی اِنـَم یک معضل بدیه.

- یک بیلَه ای هم هت تی فرودگاه دُم اِن او اُن وایت اسی بار اضافیشو، هرکه شودی شلی خِر اختت که تو چی اوتنبا ته بارِ مو تالو بیُم ، خب یـَکـَتـُم تِتِک اوفتی یا بار زیادی مبو یا هَم فکر اضافه بارُت بکو.

- یک مُشتیدو هم هت از ده که اتهت یه مشت مچن هرچ و پرچ و بیخودی شوباره که اصلا آدُم خجالت اکشی واگه .خٌب اوندفه تی فرودگاه ویستم خد یکی از بچیا هرکه سطل یا کارتون شدست بارد رشخند مونه اَکه، ننمو هم قرارُد بیا. همه که اوندت بله اومدی ننش خد خوگش یکی دوتا سطل شوندس باره تـُخم شِهَه خد روخن خَش . مِه رفیکُم ترک آکو که رسوا بدم اون ننته خد خوگِت که سطل سوندست باره، مه قحطی اوشبا؟ اگرم تونَی چی بیاری ولم بسته بندی بکنی ته اندو زشتی اِبارنِتا.

خلاصه آخر کلام انکه کـَی مونَی راه آدُی اچم؟..بهته کز ان بم سال 2012 هِماااااااا.

کلکلاتی