همراه با پیشرفت جهان امروز و خوشبختانه جا نماندن قوم و اقلیم اچم از دنیای علم و تکنولوژی به دغدغه ای فکری می پردازم که مطمئنا شما هم به آن اندیشیده اید...
دغدغه ای به نام زبان مادری
با بیان چند سوال به بیان اهمیت موضوع آموزش زبان مادری به فرزندانمان می پردازم.
• چرا در همه ی دنیا و موزه های پر زرق و برق به دنبال نگهداری آثار به جای مانده از پیشینیان هستند؟
• چرا گروه های حرفه ای ویژه ای مامور کاوش در متون کتیبه های باستانی هستند؟
• چرا فرهنگستانهای زبان و ادب در کوشش برای پویایی زبان های مربوط به خود هستند؟
ما چه کرده ایم؟
آیا زبان مادری ما یادگار گذشتگان و نیاکان ما نیست ؟ آیا نباید تلاشمان در راه نگهداری آن باشد ؟
سوال اینجاست که هم اکنون چند درصد از مردم اقلیم اچم از هر کجایش که باشند به زبان اچمی سخن می گویند ؟ 10درصد ؟ 20 درصد ؟ 30 درصد و 100درصدیا کمتر ؟ دلیل این امر چیست ؟ دلیل اینکه زبان فارسی تهرانی یا بر حسب مکان سکونت عربی یا انگلیسی جایگزین گفتار اچمی شده چه می باشد ؟ مگر بیشتر ما اچمی ها بر این باور نیستیم که روزی پدر بزرگ ، مادر بزرگ و ... ما زبانشان زبان اچمی بوده است و بس ؟ پس چرا روزگار اینگونه پیش می رود ؟ چه دلیلی دارد که افراد به اصطلاح تحصیل کرده و فرهیخته ای که خودشان به اچمی سخن میگویند ، اکنون به فرزندان دلبندشان از همان بدو زبان آموزی فارسی و عربی و انگلیسی و.. یاد می دهند و از آموختن زبان اچمی باز می دارند و متاسفانه سخن گفتن به اچمی را "بی کلاسی" می دانند ؟ و یا حس میکنند مبادا کودکان انان در سخن راندن به زبان فارسی لهجه اچمی داشته باشند...
راستی کلاس چیست؟ از یاد بردن هویتمان؟ چرا هویت خود را با از یاد بردن زبانمان فراموش کنیم ؟ چرا آگاهانه یا ناآگاهانه تیشه بر ریشه زبانمان که از محدود ویژگیهای بر جا مانده تمدن کهنمان است می زنیم؟ براستی دلیل فراموشی تدریجی زبان مادریمان چیست ؟؟؟
• آیا دلیل آن فقط این است که ما مانند قومهای دیگر شبکه ای تلویزیونی یا رادیویی به زبان اچمی نداریم؟
• آیا دلیل آن تالیف و انتشار ضعیف کتب اچمی است ؟
• آیا دلیل آن عدم برگزاری همایش ها و کنفرانس های اچمی است ؟
کردها،لرها، تبری ها(طبری ها)،ترکها و... را نظر بگیرید .
• ببینید که نسبت به لباس و پوشش و زبانشان چه تعصب به جایی دارند .
• ببینید که برای خود شبکه های ماهواره ای دارند که تمام برنامه های آن به زبان خودشان است .
• ببینید که در دانشگاه ها و محافل گروهی به قومی بودن و زبان و لهجه اشان در تکلم فارسی هم افتخار کرده و به خود می بالند .
….....................… آیا بهتر نیست ما هم به خود آییم و کمی به فکر پاس داشت زبان مادریمان باشیم
دغدغه ای به نام زبان مادری
با بیان چند سوال به بیان اهمیت موضوع آموزش زبان مادری به فرزندانمان می پردازم.
• چرا در همه ی دنیا و موزه های پر زرق و برق به دنبال نگهداری آثار به جای مانده از پیشینیان هستند؟
• چرا گروه های حرفه ای ویژه ای مامور کاوش در متون کتیبه های باستانی هستند؟
• چرا فرهنگستانهای زبان و ادب در کوشش برای پویایی زبان های مربوط به خود هستند؟
ما چه کرده ایم؟
آیا زبان مادری ما یادگار گذشتگان و نیاکان ما نیست ؟ آیا نباید تلاشمان در راه نگهداری آن باشد ؟
سوال اینجاست که هم اکنون چند درصد از مردم اقلیم اچم از هر کجایش که باشند به زبان اچمی سخن می گویند ؟ 10درصد ؟ 20 درصد ؟ 30 درصد و 100درصدیا کمتر ؟ دلیل این امر چیست ؟ دلیل اینکه زبان فارسی تهرانی یا بر حسب مکان سکونت عربی یا انگلیسی جایگزین گفتار اچمی شده چه می باشد ؟ مگر بیشتر ما اچمی ها بر این باور نیستیم که روزی پدر بزرگ ، مادر بزرگ و ... ما زبانشان زبان اچمی بوده است و بس ؟ پس چرا روزگار اینگونه پیش می رود ؟ چه دلیلی دارد که افراد به اصطلاح تحصیل کرده و فرهیخته ای که خودشان به اچمی سخن میگویند ، اکنون به فرزندان دلبندشان از همان بدو زبان آموزی فارسی و عربی و انگلیسی و.. یاد می دهند و از آموختن زبان اچمی باز می دارند و متاسفانه سخن گفتن به اچمی را "بی کلاسی" می دانند ؟ و یا حس میکنند مبادا کودکان انان در سخن راندن به زبان فارسی لهجه اچمی داشته باشند...
راستی کلاس چیست؟ از یاد بردن هویتمان؟ چرا هویت خود را با از یاد بردن زبانمان فراموش کنیم ؟ چرا آگاهانه یا ناآگاهانه تیشه بر ریشه زبانمان که از محدود ویژگیهای بر جا مانده تمدن کهنمان است می زنیم؟ براستی دلیل فراموشی تدریجی زبان مادریمان چیست ؟؟؟
• آیا دلیل آن فقط این است که ما مانند قومهای دیگر شبکه ای تلویزیونی یا رادیویی به زبان اچمی نداریم؟
• آیا دلیل آن تالیف و انتشار ضعیف کتب اچمی است ؟
• آیا دلیل آن عدم برگزاری همایش ها و کنفرانس های اچمی است ؟
کردها،لرها، تبری ها(طبری ها)،ترکها و... را نظر بگیرید .
• ببینید که نسبت به لباس و پوشش و زبانشان چه تعصب به جایی دارند .
• ببینید که برای خود شبکه های ماهواره ای دارند که تمام برنامه های آن به زبان خودشان است .
• ببینید که در دانشگاه ها و محافل گروهی به قومی بودن و زبان و لهجه اشان در تکلم فارسی هم افتخار کرده و به خود می بالند .
….....................… آیا بهتر نیست ما هم به خود آییم و کمی به فکر پاس داشت زبان مادریمان باشیم
*ماه لی لی بستکی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر