چهارشنبه، اسفند ۲۴، ۱۳۹۰

معروف معروف


در سال 1314 هجری شمسی در کوخرد شاعری دیده به جهان گشود که نفس گیرایش تا سال 1382زندگی را در واژه هایش رنگ زیبا می زد،محمدرفیع روزه دار متخلص به معروف کوخردی از جمله اچمی سُراهای شهرستان بستک است که شعرها و دوبیتی‌هایش را علاوه بر زبان فارسی و به زبان اچمی و گویش بستکی کوخردی سروده‌است، درد غربت و دوری از دیار ذایقه ی شعری شاعر را رو نمود و اولین سروده هایش را در بحرین به دلها سپرد.بسیاری از ترانه هایش با جاری شدن در آوای خوانندگان راه بقا در موسیقی را پیش گرفته است.

دیوان اشعار او نیز پس از وفاتش در سال ۱۳۸۵ خورشیدی توسط موسسهٔ «همسایه» به چاپ رسید. 
نمونهٔ اشعار دوبیتی

گـل از گـلـزار ، لــؤلــؤ هــم ز دریـا محبت از سمـرقند و بخـارا
وصیت می‌کند «معروف» به دلدار غم دنیا مخور ، زنهار، زنهار
*******
فلک بربار من بار جفا کرد دوچشمانم پر ازآب سیاه کرد
زتقدیر ازل معروف پریشان که دندان سیاهان را طلا کرد
***********
عزم صحرا

صحـراء سوزن روز بـهار چندی خشن گشت وگذار
زمـیـن پـر از خیر و اَکال دلـبــر مــوگــه مـیـاد اتـات
ای دل دگه دعـوا مکو بـی ول عـزم صـحـرا مـکو
خـوبـی بکـو، جفا مکو معـروف مـوگـه شـیاد اتات


عاشقان
به نام عاشقان دفتر گشایم به فرق عاشقان عنبر فشانم
دل بى غم در این دنیا نباشد سر بى عشق هم پیدا نباشد
دل حالا مبتلاى عشق جانان برفتم بمبئى ومدراس وسیلان
بگشتم هند وچین وحیدرآباد که فیل از هند دایم مى کند یاد
سر پر عشق مانند تنور است پرى رویان هندى مثل حور است
قضا روزى بُدم در حیدرآباد چو بلبل دید گُل، آمد به فریاد
میان مهوشان دیدم نگارى پرى پیکر چه گویم گُل عذارى
قدَش چون سرو چشمانش چو آهو دلم گشت مبتلاى آن پرى رو
دل از عشقش به جوش آمد به یک بار برفتم من سراغ آن ده و چار
بپرسیدم من از نام ونشانش دگر از نام باب مهربانش
بگفتا هست بابم فرد درویش گهى در مسجد وگه خانه خویش
چوشد وقت نماز وذکر وطاعت نماز کردم من آن جا باجماعت
بدیدم شخص نورانى وخوشخو سلام کردم نشستم در بر أو
بگفتم بنده از ملک خلیجم به أمید خدا، بخت ونصیبم
گهى در مکه وگه در مدینه گهى در شهر هند نزد طبیبم
جواهر وطلا و پول بسیار بکن اى شیخ به فرزندى قبولم
خدا را شکر که شیخ هم گشت راضى همان شب هم بیاوردند قاضى
که بعد از عقد هم خوش نوازى دلم از وصل جانان گشت راضى
تو هم « معروف» بکن شکر خداوند که دارى یار، ز یاران بى نیازى

معروف در روز هیجدهم خردادماه ۱۳۸۲ خورشیدی، در ۶۸ سالگی بدرود حیات گفت .....روانش شاد و یادش گرامی باد

هیچ نظری موجود نیست: